Zeehonden zijn nog sterk op zichzelf gericht. Dat merk je vooral als ze honderduit over hun ervaringen vertellen. Groepjes ontstaan willekeurig, rond toevallige gebeurtenissen. Toch merk je dat ook zij langzamerhand groepsbesef krijgen terwijl ze de wereld ontdekken. Hun levendige fantasie houdt hun aandacht niet lang bij hetzelfde onderwerp. Eerst apen ze de leiding na, dan de tovenaar die langskomt. Even later zijn ze intens geboeid door een vogeltje dat in het gras rondspringt of begint weer een nieuw verhaal...